اولمر, ر. آ., سلنو, ت. ا., & سیگر, م. (۱۳۹۱). ارتباطات بحران، تبدیل بحران به فرصت. تهران : انتشارات دانشگاه امام صادق.
خانیکی, ه. (۱۳۸۷). ارتباطات مخاطره، ارتباطات بحران: زمینه ها، مفاهیم و نظریه ها. فصلنامه رسانه, ۸۱-۱۰۴.
سورین, و., & تانکارد, ج. (۱۳۹۲). نظریه های ارتباطات. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
سیدامامی, ک., & غفاری, م. (۱۳۹۴). نقش فضای مجازی در چارچوبسازی برای رای دهندگان:مطالعه انتخابات مجلس دهم در تهران و مشهد. دانشگاه امام صادق.
فرقانی, م. (۱۳۸۷). روزنامه نگاری بحران؛ دو تصویر ملی. فصلنامه رسانه, ۴۹-۵۸.
فرقانی, م. (۱۳۹۴). گزارش نویسی، چشم عقاب روزنامه نگاری. تهران: انتشارات اطلاعات.
مهدی زاده, س. م. (۱۳۹۳). نظریه های رسانه اندیشه های رایج و دیدگاه های انتقادی. تهران: انتشارات همشهری.
نصراللهی, ا. (1391). مدیریت چینش اخبار رادیویی و تلویزیونی. فصلنامه رسانه, 169-180.
وردی نژاد, ف., & بهرامی رشتیانی, ش. (۱۳۸۹). مدیریت بحران و رسانه. تهران: انتشارات سمت.
)